دعای سفرهسندی ندارد یعنی دعای خاصی برای سفره از معصومین علیهم السلام وارد نشده است. حمد و شکر خداوند را به جای آوردن بعد از غذا مستحب است. خواندن این دعا مرسوم است. گرچه دلیلی برای آن و یا این که حتما این دعا را باید خواند وجود ندارد.
ِبسمِ اللّه اَلرَّحمنِ اَلرَحیم
أَللَّهُمَّ ارْزُقْنَا رِزْقاً حَلَالاً طَیِّباَ وَاسِعَاً ، أَللَّهُمَّ اجْعَلْنَا مِنَ الشَّاکِریِنَ ، اَلحَمدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمین؛ اََلحَمدُلِّلهِ اَلَّذی یَخلُقُ وَلا یُخلَق؛ وَیَرزُقُ وَلا یُرزَق؛ یُطعِمُ وَلا یُطعَم ؛ زادَاَللّهُ النَعَم َ؛ دَفَعَ اَللّه اَلنَقَم ؛ بِحَقِّ سَیِّدِالعَرَبِ وَاَلعَجَم ؛ هَنیأً لِلا کِلینِ ؛ وَبَرَکةً لِلباذِلینِ ؛ صِحََّةً لِلجالِسین ؛ وَشَفاءً لِمَرضَی اَلمُومِنینَ وَاَلمومِنات ؛ وَسَلامَةً لِسَفَرِاَلمُسافِرینِ ؛ وَمَغفِرَةً لِاَمواتِ اَلحاضِرینِ ؛ سیِّما اَمواتِ صاحِبِ اَلاطعِمَة وَاَلاشرِبة ؛ اَللّهُمَّ طَیِّب تُرابَهُم وَیَسِّر حِسابَهُم وَاَحشُر هُم مَعَ اَلائمه َ اَلمَعصومین عَلَیهِمُ الَسَّلام ؛ اَللّهُمَّ اَجعَل قَبرَهُم رَوضَةَ مِن رِیاضِ اَلجَنَّة وَلا تَجعَل قَبرَهُم حُفرَةِ مِن حُفَرِالنِیرانِ ؛ بِحَقِّ القُرانِ وَ بِحَقِّ سورَةِ المُبارَکَةِ الفا تَحةَ وَالاِخلاصِ وَاَلصَّلَوات.
« دعای فارسی »
الهی که این سفره معمور باد همیشه پر از برکت وسور باد
هر آنکس که شد بانی این طعام دل و جان او منبع نور باد
بلا و بلیات و چشم حسود از این سفره و صاحبش دور باد
الهی به این سفره برکت بده به این مائده شکر نعمت بده
همه شاد گردیم در این زندگی به بانی این سفره رحمت بده
به مهمان و کدبانو و میزبان تن سالم و شأن و شوکت بده
نصیب همه دوستان علی (ع) ز حق سفره خیر قسمت بده
الهی به روز جزا بهر ما طعام بهشتی ز جنت بده
« معمولاً این دعا بعد از صرف غذا خوانده می‌شود و توسط فرد بزرگتر با صدای بلند قرائت می‌شود . حاضرین در سر سفره دستهایشان را برای دعا کردن بالا می‌برند و با گفتن کلمه ( الهی آمین ) فرد دعا خواننده را همراهی می‌کنند و پس از پایان دعا نیز سفره جمع می‌شود »